సంద్రమంత ఆరాటం గుండె గదుల మధ్య కొట్టుమిట్టాడుతూ
బయటకు ఉబకాలని తాపత్రయ పడుతుంటే
బిడియపు తాళము వేసిన నా నాలుక
నీ ముందు నిసబ్దమై పోతుంది

తొణికి వణుకుతున్న నా మనస్సుని సర్దుకొని
పెద్ద ప్రయత్నంతో నా పెదవులు విదివాడే లోపే
నీవు కనుమరుగై పోతావు
నలిగిపోయిన భావాలూ నాతోనే ఉండిపోతాయి

కనులు మూగవైన స్పష్టమైన భావాల్ని అందిస్తాయని
నా కనులతో నా మనోరాజ్యం నీముందు పరచాలనుకొంటే
అధైర్యం క్రమ్మిన కనులు చట్టుక్కున వలిపోతై

ఎంతో చెప్పాలన్న ఆవేశం, ఏమి చెప్పలేక పోయిన ఆక్రోశం
ఆ ఆర్తి ఆలాపన నిశబ్ద గీతమై నీకు చేరనే చేరదు